zgubić

zgubić
1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy. Prawdopodobnie powalone drzewa i zapadający zmrok sprawiły, że zgubił szlak. Wyczerpany szukaniem drogi usiadł pod drzewem, żeby odpocząć i zasnął, żeby się już nigdy nie obudzić. TPod 12-13/1999.
2. Zgubić, gubić myśl; zgubić, gubić, stracić, tracić wątek «zapomnieć, zapominać o tym, co się myślało lub zamierzało powiedzieć; także: przestać, przestawać rozumieć czytany lub wygłaszany tekst»: W obecności prezesa jąkasz się, tracisz rezon, gubisz myśl i kładziesz wszystkie dowcipy. CKM 5/2001. To wszystko bardzo ciekawe, pani Anno, ale zgubiła pani wątek. A. Bojarska, M. Bojarska, Siostry B. Mac stoi z rozwartymi ustami, przesuwa palcem po skroni i najwidoczniej stracił wątek (...). S. Dygat, Jezioro.
3. Zgubić, gubić rytm, takt «zacząć, zaczynać grać, tańczyć nie w takt, nierytmicznie»: Jak to dobrze, że pan jest – szepnęła mi do ucha, wpijając się we mnie, prąc całym ciałem, tak że przez chwilę poczułem nawet lekkie podniecenie. Była trochę pijana, co jakiś czas gubiła rytm. J. Głowacki, Café.
Pan Bóg na kogoś miarę zgubił zob. miara 4.
Zgubić brzuszek, brzuch zob. pozbyć się.
Zgubić kogoś, coś z oczu (z oka) zob. oko 57.
Zgubić krok zob. krok 18.

Słownik frazeologiczny . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… …   Słownik języka polskiego

  • zgubić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gubić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Günther Zgubic — (* 17. Oktober 1949 in Pöls, Steiermark, Österreich) ist ein österreichischer Priester und Menschenrechtsaktivist.[1] Leben Zgubic studierte in Graz Theologie und wurde 1975 von Bischof Johann Weber zum Priester geweiht. Als Kaplan war er in Bad… …   Deutsch Wikipedia

  • gubić się – zgubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o przedmiotach: ginąć, przepadać nie wiadomo kiedy i gdzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne monety łatwo się gubią. Gdzieś mi się zgubiło jej zdjęcie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tracić – stracić [gubić – zgubić] wątek — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać rozumieć to, co ktoś mówi, co się czyta, czego się słucha, nie móc się skupić na danym temacie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówił długo i nudno, więc słuchacze szybko stracili wątek. Ciągły ruch w czytelni sprawiał, że… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wypaproszyć — zgubić …   Słownik gwary warszawskiej

  • takt — Zgubić, gubić takt zob. zgubić 3 …   Słownik frazeologiczny

  • wątek — Zgubić, gubić, stracić, tracić wątek zob. zgubić 2 …   Słownik frazeologiczny

  • gubić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gubićbię, gubićbi, gubićbiony {{/stl 8}}– zgubić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić coś przez nieuwagę; błądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gubić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pogubić — dk VIa, pogubićbię, pogubićbisz, pogubićgub, pogubićbił, pogubićbiony «zgubić wiele (wielu) jedno po drugim» Pogubić pieniądze. Pogubić rękawiczki. Dzieci pogubiły kredki. Pogubili kapelusze. pogubić się 1. «zgubić siebie wzajemnie, kolejno;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”